EDWARD ELGAR
(Worcestershire, Inglaterra 1857 − 1934)

Nimrod

Novena variación de las Variaciones sobre un tema original, op. 36 “Enigma”

(1899) – Arreglos de Alfred Reed – 4'

 

BERNAT VIVANCOS
(Barcelona 1973)

Organis Aurea

Glosa de Goigs a Nostra Dona de Joan Brudieu

(2021) – Estreno mundial – 21'

Entrada: “En lo món pus sou dotada…”
I. “Lo Primer és Verge pura…”
II. “Lo segon, Verge benigna…”
III. “Lo tercer és verge Santa…”
IV. “Lo quart és que us obeeixen…”
V. “Lo quint és que us remunera…”
VI. “Lo sisè és que vestida…”
VII. “Lo setè és que sou certa…”
Final: “En lo món pus sou dotada…”


PAUSA 20'

 

EDWARD ELGAR

Concierto para violonchelo en mi menor, op.85

(1919) – Arreglos de Douglas McLain – 29'

I. Adagio – Moderato
II. Lento - Allegro molto
III. Adagio
IV. Allegro – Moderato – Allegro, ma non troppo – Poco più lento – Adagio

BANDA MUNICIPAL DE BARCELONA

ASIER POLO, VIOLONCHELO

JOSÉ R. PASCUAL-VILAPLANA, DIRECCIÓN

 

CLARINETES Ángel Errea, concertino / José Miguel Micó, solista / Natalia Zanón, solista  / Joana Altadill / Eduard Betes / Valeria Conti / Joan Estellés / Victoria Gonzálvez / Montserrat Margalef / Manuel Martínez / Javier Olmeda / José Joaquín Sánchez / Joan Tormo / Javier Vilaplana, requinto / Martí Guasteví, clarinete alto / José Vicente Montesinos, clarinete bajo  SAXOFONES Mauricio Esteller, alto / Dani Molina, alto solista / Marta Romero, alto / Armand Franco, tenor / José Jaime Rivera, tenor / Joan Soler, barítono / Samuel Sanchez*, bajo FLAUTAS Manuel Reyes, solista / Paula Martínez / Josep Maria Llorens, flautín  OBOES Pilar Bosque, solista / David Perpiñán / Carla Suárez, corno inglés FAGOTS  Daniel Ortuño, solista / Xavier Cervera / Laura Guasteví*, contrafagot TROMPAS Oleguer Bertran, solista / German Izquierdo, solista / Manuel Montesinos / Josep Miquel Rozalén / Miguel Zapata TROMPETAS Y FISCORNOS Jesús Munuera, solista / Patricio Soler, solista / Mauricio Alba / Santiago Gozálbez / Jesús Pascual / José Joaquín Salvador TROMBONES Emilio Almenar / Francesc Ivars / Héctor Penades / Francisco Palacios, bajo BOMBARDINOS Rubén Zuriaga, solista / David Pantín TUBAS Antonio Chelvi, solista / Francisco Javier Molina CONTRABAJOS Enric Boixadós / Noemí Molinero* TIMBALES Ferran Carceller, solista PERCUSIÓN Mateu Caballé, solista / Ferran Armengol / Alejandro Llorens

DIRECTOR TÉCNICO Joan Xicola
COORDINADORA EJECUTIVA Susanna Gamisel 
ENCARGADO DE LA BANDA Josep Miquel Rozalén
ARCHIVERO Àlex Fernández
SERVICIOS AUXILIARES Airun Servicios Culturales

 * Colaborador

COMENTARIO 

por Albert Fontelles-Ramonet

Bernat Vivancos presenta su último estreno mundial: Organis Aurea, una glosa para banda creada a partir de los Goigs de Nostra Dona de Joan Brudieu (1520-1591), una de las piezas más emblemáticas del Renacimiento catalán. La obra consta de una entrada, en la que se presenta el cantus firmus ―la misma melodía que utilizó Brudieu en su momento―, seguida de cada uno de los siete gozos libremente tratados dentro del universo místico y contemplativo de la obra de Vivancos. Con una armonía rústica y modal, la obra destaca por un aspecto sonoro: un verdadero trabajo de orquestación y uso de la paleta de colores de los instrumentos de viento que recuerda en todo momento la sonoridad y los registros de un gran órgano.

las Variaciones Enigma son un conjunto de catorce variaciones compuestas en 1899 por el compositor inglés Edward Elgar. Su nombre procede del tema principal sobre el que se basan, un secreto que el autor se llevó a la tumba y que nadie ha sido capaz de descubrir. Cada variación hace referencia a una persona cercana a Elgar y una de las más conocidas es la titulada Nimrod, que evoca una conversación entre el compositor y un amigo cercano, Jaeger. Así lo relató Dora Penny: «cuando Elgar estaba a punto de dejar de escribir, Jaeger le animó a seguir adelante y se refirió a Beethoven, un músico que vivía con muchas preocupaciones pero que seguía escribiendo buena música. "Esto es lo que tienes que hacer", -le dijo Jaeger después de cantarle un fragmento del segundo movimiento de la sonata "Patética"». Por eso, al inicio de la obra aparece un fragmento de esta pieza: «Solo es una pista, no una cita», puntualizó Elgar a Penny.

El Concert per a violoncel en mi m d’Elgar, compost gairebé vint anys més tard, és considerat com una de les seves darreres grans obres. El concert, de caràcter contemplatiu i elegíac, va ser compost durant l’estiu de 1919 prop de Fittleworth (Sussex) on, anys abans, havia sentit el so de l’artilleria de la Primera Guerra Mundial que ressonava a través del Canal de la Mànega. Segons expliquen, Elgar, després de recuperar la consciència d’una sedació, va demanar paper i llapis i va anotar la melodia que es convertiria en el primer tema d’aquest concert. Estrenat per lOrquestra Simfònica de Londres l’any 1919, va tenir una rebuda molt freda degut als pocs assajos que en van fer: «Mai una orquestra tan gran havia fet una interpretació tan lamentable. Tot i això, el concert és extraordinari, amb una profunda saviesa i bellesa subjacents a la seva simplicitat», reblava un crític que hi assistí. Anys més tard, Jacqueline du Pré i Pau Casals van popularitzar l’obra. Avui en dia és considerada una veritable pedra angular del repertori per a violoncel solista.

CARREGANT…

Formulario enviado correctamente!

El formulario se ha enviado correctamente. Nos pondremos en contacto por correo electrónico o teléfono.